6 urterekin, San Fermineko festetan, instrumentu musikal txundigarriena ikusi nuen. Honen soinu eder eta presentzia estetiko izugarria ezik, ez nuen instrumentu honetaz ezer ezagutzen, izenik ere ez.

Datu hau, bi hilabete geroago jakinarazi zidaten. Nire herriko musika eskolako gela txiki batean, «El Boli», ikasketa buru eta tronpeta irakaslea zena, nik zein instrumentu aukeratuko nuen jakin nahi izan zuen. Garaian ni oso lotsatia nintzen, eta Jesús «el Boli» ez zuen nik hitzegitea lortzen. Bere helburura lortzeko, instrumentuen argazkiez beteriko liburu batez lagundu zen, instrumentuak erakusten hasi zen, eta nik buruarekin ezetz esanez ia liburu osoa ikusi genuen. Bukaerara heltzen ari ginen ahala, nik nire aukera seinalatu nuen. Jesus barrez hasi zen, baina nire serietatea ikustean esan zuen: Instrumentu horren izena Tuba da! Oso handia da… baina tuba antzeko bat existitzen da haurrentzat, bonbardinoa deitzen da!

Niri oso ideia ona iruditu zitzaidan, horrela 6 urterekin Barañaingo, hau da nire herriko, Luis Morondo Kontserbatorioan hasi nintzen ikasten. Han jaio zen nire musikarenganako maitasuna, gaur egun daukadana. Nire ikaseketek handik Iruñeara eraman ninduten, eta beranduago Bartzelonara. Tubari esker areto garrantzitsuetan jotzea lortu nuen, JONDE- Espainiako orkestra nazional gaztea, OSN- Nafarroako orkestra sinfonikoa, EGO – Euskadiko orkestra gaztea edo Iruñea eta Gasteizko banda profesional bezalako taldeekin.